گذر



حرفی را که می خواهم بگویم ذیگری بهتر و زیباتر بیان کرده،آیا همه ی آنچه تا به حال باید گفته میشد 
گفته نشده ست؟آیا حرف های ما همه تکرار گفته شده ها نیست؟چه چیز جز فراموشی و بی عملی 
می تواند باعث بازگویی دوباره ی حرفمهایمان شود؟چند وقت است کلام نویی نشنیده ایم؟
در جهانی که سکوت کمتر احترام برانگیز و دور از دسترس است همچنان به حرف زدنهایمان ادامه میدهیم
و ادامه میدهیم و.

همه ی ما یا حداقل بیشتر ما ،نوک پیکان انتقاداتمون تو خیلی از مشکلات اجتماعی،فرهنگی و . 
رو به سوی دولته.گاهی بهتره یه نگاهی به خودمون کنیم و ببینیم چطور داریم امید رو توی جوونامون
می کشیم.این خیلی غم انگیزه.به

لینک نگاهی بنازید



اینو باید دیشب می ذاشتم ولی حالا گوش کنید و بقیه رو هم یاد کنید





آخرین ارسال ها

آخرین وبلاگ ها

آخرین جستجو ها